देववाणीं वेदवाणीं मातरं वन्दामहे 

देववाणीं वेदवाणीं मातरं वन्दामहे ।
चिरनवीना चिरपुराणीं सादरं वन्दामहे ॥ ध्रु॥

दिव्यसंस्कृतिरक्षणाय तत्परा भुवने भ्रमन्तः ।
लोकजागरणाय सिद्धाः सङ्घटनमन्त्रं जपन्तः ।
कृतिपरा लक्ष्यैकनिष्ठा भारतं सेवामहे ॥ १॥

भेदभावनिवारणाय बन्धुतामनुभावयेम ।
कर्मणा मनसा च वचसा मातृवन्दनमाचरेम ।
कीर्तिधनपदकामनाभिर्विरहिता मोदामहे ॥ २॥

संस्कृतेर्विमुखं समाजं जीवनेन शिक्षयेम ।
मानुकूलादर्शं वयं वै पालयित्वा दर्शयेम ।
जीवनं संस्कृत हितार्थं ह्यर्पितं मन्यामहे ॥ ३॥

वयमसाध्यं लक्ष्यमेतत् संस्कृतेन साधयन्तः ।
त्यागधैर्यसमर्पणेन नवलमितिहासं लिखन्तः ।
जन्मभूमिसमर्चनेन सर्वतः स्पन्दामहे ॥ ४॥

भारताः सोदराः स्मो भावनेयं हृदि निधाय ।
वयं संस्कृतसैनिकाः सज्जीता नैजं विहाय ।
परमवैभवसाधनाया वरमहो याचामहे ॥ ५॥

देववाणीं वेदवाणीं मातरं वन्दामहे
चिरनवीनां चिरपुराणीं सादरं वन्दामहे ॥

अवनितलं पुनरवतीर्णा स्यात्

 

अवनितलं पुनरवतीर्णा स्यात् 

अवनितलं पुनरवतीर्णा स्यात्
संस्कृतगङ्गाधारा ।
धीरभगीरथवंशोऽस्माकं
वयं तु कृतनिर्धाराः ॥

निपततु पण्डितहरशिरसि
प्रवहतु नित्यमिदं वचसि
प्रविशतु वैयाकरणमुखं
पुनरपि वहताज्जनमनसि
पुत्रसहस्रं समुद्धृतं स्यात्
यान्तु च जन्मविकाराः ॥

ग्रामं ग्रामं गच्छाम
संस्कृतशिक्षां यच्छाम
सर्वेषामपि तृप्तिहितार्थं
स्वक्लेशं न हि गणयेम
कृते प्रयत्ने किं न लभेत
एवं सन्ति विचाराः ॥

या माता संस्कृतिमूला
यस्या व्याप्तिस्सुविशाला
वाङ्मयरूपा सा भवतु
लसतु चिरं सा वाङ्माला
सुरवाणीं जनवाणीं कर्तुं
यतामहे कृतिशूराः ॥

                - डाॅ नारायणभट्टः

गरुडगमनस्तुतिः।

गरुडगमनस्तुतिः।

              गरुडगमन तव चरणकमलमिह मनसि लसतु मम नित्यम्

मनसि लसतु मम नित्यम् ।
मम तापमपाकुरु देव, मम पापमपाकुरु देव ॥ ध्रु.॥

जलजनयन विधिनमुचिहरणमुख विबुधविनुत-पदपद्म
मम तापमपाकुरु देव, मम पापमपाकुरु देव ॥ १॥

भुजगशयन भव मदनजनक मम जननमरण-भयहारिन्
मम तापमपाकुरु देव, मम पापमपाकुरु देव ॥ २॥

शङ्खचक्रधर दुष्टदैत्यहर सर्वलोक-शरण
मम तापमपाकुरु देव, मम पापमपाकुरु देव ॥ ३॥

अगणित-गुणगण अशरणशरणद विदलित-सुररिपुजाल
मम तापमपाकुरु देव, मम पापमपाकुरु देव ॥ ४॥

भक्तवर्यमिह भूरिकरुणया पाहि भारतीतीर्थम्
मम तापमपाकुरु देव, मम पापमपाकुरु देव ॥ ५॥

इति जगद्गुरु श‍ृङ्गेरी पीठाधिपति भारतीतीर्थस्वामिना विरचितं महाविष्णुस्तोत्रं सम्पूर्णम् ।